-"Keşke Hep Yaz Olsaydı" yada Mevsimsız Hayatlar

Mevsimsiz Hayatlar

  Güzel Ülkemde acaba ‘mevsim hep yaz olsa ne güzel olurdu’ diye düşünen  vardmıdır dıye duşundum de.  Itiraf edeyim ki Konya’nın   soğuk kış günlerinde ben de  böyle düşünüyordum.   Ve bugün sizlerle mevsimin degişmedigi bir ülkeden Endonezya*dan  burada yaşamanın avantaj ve dezavantajlarını tartışacağım

  Yalnizca tek mevsim yaşanan ülkelerde insanlar monoton yaşama alışmışlar, belli alışkanlıklarının dışına asla çıkmazlar. Türkiye de mevsim değişikliklerinde hem vücudumuz, hem çevremiz yeni mevsimin değişikliklerine karşı bir reaksiyon  gösterir ve değişikliği hemen kabul eder ve söz konusu değişiklige hemen alışır.

    Türkiye de insanlar  sık sık evin içindeki eşyaların yerlerini değiştirirler. Ama Endonezya da dikkatimi çekti   eşyaların yerleri asla değişmez senelerce. Yeni evimize taşındıktan sonra eski ev sahibimizi ziyarete gitmiştik gördük ki ev sahibi eve girdiğimiz ilk günkü haline getirmişti evini eşyalarını. Oysa ki biz kaç kere o eşyaların yerini değiştirmiştik. Değişikilik yaptıkça yenilendiğimizi hissediyorken biz. Buradaki insanlar senelerdir süregelen alıskanlıklarının dışına çıkmayı asla sevmiyorlar.  Bu tek düzelik de, bu mevsimin etkisi diye düşünüyorum.

  Birde ekvator ülkesi olması hasebiyle güneş bir yıl boyunca aynı saatte dogup-batıyor. Namaz vakitleri  yil boyunca on-onbes dakikadan fazla  değişmiyor. Bızım geldiğimiz ilk gün öğle ezanı  hangii saatte okunuyoırsa hala aynı saatte  okunuyor. Yani yıl içinde ne mevsimde ne de saatte bir değişiklik olmuyor. Saatin değişmemesi konusunda bir dostumun espirisi beni hala gülümsetir. Bir yıl boyunca burda hep aynı saatte güneş doğup batıyor demiştim arkadaşımda  (((Ne bir yıl boyunca beşyüzbin yıldır aynı saatte doğup batıyor demişti). Yani  buradaki insanlar ömürleri boyunca aynı saatte uyanıyorlar aynı saatte güneşe veda ediyorlar. Güneşin, sabahın üçünde doğduğu sonra gece dokuz suları gibi battığı uzun yaz günlerini hiç bilmiyorlar.

Düşünüyorum da böylesi monoton bir hayatı ömür boyu yaşamak nasıl bir duygu. Herhalde bu sebeple değişikliklere açık değil buradaki insanlar. Oysaki saat ve mevsim değişikliği yaşayan bizler çok rahat değişiklik yapabikiyoruz hayatımızda. Hatta değişiklik yapmayınca sıkılıyoruz. Monoton hayattan şikayet eden bir çok insan vardır benim güzel ülkemde. Hayatımda biraz değişiklik olsun diyenler vardır. Bende zaman zaman aynı şeyden şikayet etmiyor değilim.

Acaba Endonezya gibi hem tropik mevsime sahip hemde ekvator çizgisinde bulunan bir ülkede yaşasaydık nasıl bir karakter sergilerdik.  Bizde böyle tek düze hayat mı yaşardık acaba?

Mevsimlerin çocuklar üzerindeki etkisini düşşünecek olursak aynı sanırım. Yine hergün aynı saatte güneşin doğup battığı ülkede yaşayan bir cocuk olmak...  Hep aynı saatlerde uyanmak, banyo yapmak, yemek yemek... monotonluk bunun dışına ömür boyu hiç çıkmamak, cıkamamak.....

 Kıştan bahara çıkan, bahardan yaza geçen, yazdan sonbahara ordan tekrar kışa geçen bir çocuk düşünün. Birde ömür boyu hep yaz mevsimi görmüş bir çocugu düşünün. Kışın kar yağdığını gören çocukla  onu hiç görmeyen çocuk bir olurmu?  Endonezya da doğup büyüyen Türk çocukları karı, kışı, soğuğu hiç görmemiş  çocuklarmız var. Bizlere “Anne kar nasıl birşey ?” diye soru sorduklarında nasıl cevap vereceğimizi şaşırıyoruz. “Kar çok yumuşakmış hemde soğukmuş anne” diyor ama acaba o minik dimağında nasıl canlanıyor bu ifadeler.

Çocuklarım adına düşünüyorumda Endonezyada doğmak Endonez kültürüyle, havasıyla, suyuyla, saatiyle, mevsimiyle büyümek nasıl bir duygudur.

Endonezya tropik bir iklime  sahip. Mesela benim kızlarım kar nasıl bir şeydir, kış nedir, soğuk nedir hiç bilmiyorlar. Televizyonda kar sahnerleri gördüğü zaman Betulnur um “Anne beni bu parka götür!” diyor. Karlı yerleri oyun bahçesi veya park sanıyor kuzum benim. Mesela Endonezya da hiç kış olmadığı için çocuklar daha rahat büyüyorlar diye düşünüyorum. Hiç kış olmadığı için buradaki çocuklar hergün istedikleri zaman dışarı çıkıp oynuyorlar. Evde sıkılma gibi durumlar olmuyor bizde.

Endonezya da genelde sabah aksam üstüne kadar güneşli olur hava. Öğleden sonra üç- dört gibi yağmur başlar. Bazı günlerse bir damla  bile yağmaz. Hep yaz havası. Bu sebeple bazen bizim çocuklar çok şanslı diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Anneleri olarak bende tabi. Avantajlarından biri de kışlık kiyafete ihtiyaç duymamamızdır. Benim ve çocuklarmızın hiç kışlık kıyafeti  yok mesela.

  Evet dört mevsimin yaşandığı cennet vatana sahip olmak şükredilmesi gereken ne büyük bir nimetmiş. Fakat  kışın ortasında karpuz yemek de harika ...

Öyle degilmi dostlar? Siz ne dersiniz...

13.12.10  YASEMİN ORHAN

ENDONEZYA .BANDUNG